34. Lize - królik z piekła rodem. ("My Secret Pets!")

Dzisiaj nadszedł czas na omówienie wątku ostatniego zwierzaka z gry "My Secret Pets!". Lize od początku jawił mi się jako duże dziecko, dlatego zostawiłam sobie jego historię na sam koniec - nie gustuję w tego typu facetach, więc nie odczuwałam motywacji do zapoznania się z nią. Tymczasem okazało się, że to chyba najlepszy wątek w całej grze.

Lize jest królikiem - uroczym i do granic możliwości rozpuszczonym futrzakiem, który zdaje się myśleć tylko o sobie. Od samego początku jest wobec nas wręcz podejrzanie miły. Nadskakuje nam, jest gotów spełnić każdą naszą zachciankę i jest niesamowicie wręcz zaborczy. Kiedy po zerwaniu z Reito postanawiamy nie iść następnego dnia do szkoły i wmawiamy innym, że czujemy się źle, tylko Lize od razu wyczuwa blef - okazuje się, że sam jako zwierzak często symulować, żeby jedynie zwrócić na siebie uwagę. Wykorzystując fakt, że innych nie ma w domu (bo wysłaliśmy ich po zakup niezbędnych do leczenia przeziębienia medykamentów, z których prym wiodła oczywiście czekolada), postanawia wyciągnąć nas na spacer i poszeptać w uszko czułe słówka. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie czający się na jego słodkiej buzi podstępny uśmieszek.

Szybko okazuje się, że Lize wie więcej niż reszta chłopców. Wybucha kłótnia i Lize ucieka z domu z zamiarem popełnienia samobójstwa poprzez rzucenie się do rzeki (nawiasem mówiąc, ten sposób na odebranie sobie życia jest średnio skuteczny). Oczywiście wszyscy nagle uświadamiają sobie, jak wiele królik dla nich znaczył i postanawiają go szukać. Znajdujemy go w parku i zabieramy do domu, gdzie aplikujemy mu dużą ilość uczucia, koców i gorącej herbaty. Następnego dnia okazuje się, że Lize znowu zniknął i ponownie idziemy go odszukać. Znajdujemy go w towarzystwie Fumiyi i wtedy wychodzi na jaw jego mroczny sekret. Okazuje się, że jedynie ten, kto zdobędzie serce protagonistki, będzie mógł żyć długo i szczęśliwie - reszta będzie musiała liczyć się z tym, że zostanie unicestwiona. Lize postanowił spotkać się z czarownikiem, żeby wynegocjować zmianę warunków umowy. Wkraczamy do akcji i wspólnymi siłami sprawiamy, że Fumiya idzie nam na rękę, zrywając kontrakt i przemieniając resztę chłopców na powrót w zwierzaki. Oczywiście radości nie ma końca, bo nadal możemy być jedną wielką i szczęśliwą rodziną. Czarownik postanawia zbić otaczającą nas bańkę szczęścia i oznajmia, że nie potrwa ono długo - od tej chwili bowiem nasze życia są połączone i zależne od siebie. Możemy przekazywać sobie energię poprzez dotyk, ale należy liczyć się z tym, że nie będzie ona niewyczerpana i prędzej czy później jedno z nas umrze. Lize bierze to sobie bardzo do serca i kolejne dni spędza na unikaniu naszej osoby. Po jakimś czasie jego samopoczucie wyraźnie się pogarsza, aż w końcu chłopak znajduje się na granicy śmierci. W desperacji bierzemy go za rękę i przekazujemy część swojej energii. Postanawiamy znowu wyjść na spotkanie Fumiyi. Zamiast niego znajdujemy w parku dziwnie wyglądające drzwo, którego owoce pozwalają utrzymać zwierzakom ludzką postać. Wspólnie wyrywamy je z ziemi, jednocześnie przełamując klątwę. Pojawia się czarownik, który przychodzi podziękować za wybawienie nas od ciążącego na nim brzemienia (jednocześnie dziwiąc się, że sam nie wpadł wcześniej na ten pomysł), a my wracamy do domu ze świadomością, że zawsze już będziemy razem i nic nas nie rozłączy.

Wątek Lize'a jest zupełnie inny niż reszta i gdyby twórcy poszli tym tropem, mielibyśmy naprawdę udaną grę. Oczywiście również i tutaj znajdziemy pewne niedociągnięcia fabularne (na przykład to drzewo, które wzięło się znikąd), ale nie zmenia to faktu, że sama opowieść jest całkiem zgrabna i może się podobać. Co ciekawe, jest to też jedyny wątek, w którym nie ma wątku erotycznego (znajdziemy go za to w sequelu). Sam Lize jest postacią, którą ciężko ocenić jednoznacznie -  z jednej strony to duże dziecko i przebiegły, rozkapryszony manipulant, z drugiej młody chłopak noszący w sobie ogromne pokłady ciepła i potrzeby bycia kochanym. Jest jak całkiem udany brat Jiyeona z gry "Dandelion: Whishes brought to you". Jak już wspomniałam, nie jest to typ faceta, który potrafi wzbudzić we mnie jakieś większe uczucia - dla mnie to taki typ młodszego kolegi, uroczego i sympatycznego, ale jednak tylko kolegi. Dostrzegam jednak tkwiący w tej postaci potencjał i na tle innych bohaterów gry (nawet Ramina!) wypada zdecydowanie na plus. Jeśli więc kiedykolwiek będziecie mieć szansę sięgnąć po "My Secret Pets!", zapoznajcie się z jego historią - warto.