sobota, 15 kwietnia 2017

65. Czy Saito Hajime jest lepszą wersją tsundere ("The Amazing Shinsengumi: Heroes in Love")?

Na wstępie chciałabym życzyć Wam radosnych, spokojnych i spędzonych w rodzinnym gronie świąt Wielkiej Nocy. Niech to będzie dla Was czas spędzony w ciepłej atmosferze i przepełniony zapachem pieczonych mazurków. Niech będzie prawdziwie wyjątkowy, nie tylko ze względu na pyszne wielkanocne śniadanie, pisanki i czekoladowe zajączki, ale również dzięki unoszącej się w powietrzu obecności cudu. Bądźcie szczęśliwe i pozwólcie, by w Waszych sercach już na dobre zagościła wiosna.


Ostatnio moje życie nabrało wręcz niewiarygodnego tempa, więc dzisiejszy wpis będzie krótki. Rozegrałam jakiś czas temu wątek w grze "The Amazing Shinsengumi: Heroes in Love", ale przyznam szczerze, że nie pamiętam już w ogóle, o co w nim tak właściwie chodziło (jeśli ktoś nie wierzy, że jest to możliwe, niech spróbuje sięgnąć po gry od Dogenzaki i na koniec próbować streścić ich fabułę); pamiętam jedynie, że jego akcja niemalże w całości rozgrywała się w siedzibie samurajów i niemalże w całości skupiała na rozwijaniu relacji między Hajime i heroiną. I jeśli już teraz myślicie sobie: "To musiało być koszmarnie słabe", to czytajcie dalej.

Z oceną gier od Dogenzaki mam pewien szczególny problem - generalnie nie tworzą zbyt ambitnych tytułów, a wymyślani przez nich bohaterowie są infantylni i płytcy, ale zawsze musi zdarzyć się wśród nich jakaś perełka, która sprawi, że moje serce mimo wszystko zabije szybciej. Pamiętam, że w "My Secret Pets!" niesamowicie podobał mi się wątek Lize'a, więc liczyłam na to, że podobny skarb odkopię również w "Shinsengumi". Tak też się stało, bowiem Hajime okazał się być typem mężczyzny, który niemalże idealnie trafia w mój gust.

Musicie wiedzieć, że nie przepadam za postaciami w typie tsundere. Kiedy byłam młodsza (kiedy to było...) uważałam, że to niesamowicie fajne, jak facet jest tajemniczym i niedostępnym outsiderem, ale z czasem mi przeszło, bo przekonałam się, że - w przeciwieństwie do scenariuszy gier otome - nie zawsze za tą maską kryje się ciepły i odpowiedzialny mężczyzna. Ja zresztą muszę dobrze czuć się w czyimś towarzystwie, żeby mieć szansę go polubić, a ciężko czuć się swobodnie przy kimś, kto sprawia wrażenie chłodnego i aroganckiego dupka. Dlatego też bałam się, że Hajime będzie właśnie taką osobą, ale na szczęście było mi dane przyjemnie się rozczarować. 


Mężczyzna niemalże od razu przypadł mi do gustu. Był spokojny, opanowany i cichy - sprawiał wrażenie kogoś, kto nie odzywa się bez potrzeby i po prostu robi swoje. Wyróżniało go jednak coś, co pokochałam od pierwszego wejrzenia, a była to jego niesamowita uprzejmość. Wiecie, zwykle osoby małomówne są szalenie nieśmiałe i przez to brakuje im pewności siebie niezbędnej do tego, żeby zapewnić komuś poczucie bezpieczeństwa. Sprawiają wrażenie niestabilnych, trochę jak dom, którego fundamenty mogą zawieść i przy byle podmuchu obrócić wniwecz to, co budowano latami. Hajime tymczasem jest jak twierdza - czymś absolutnie nie do ruszenia, silnym, trwałym i dającym niesamowite poczucie oparcia. Nie narzuca się ze swoją osobą, jest godny zaufania, delikatny i taktowny. Przyjmuje nas do swojego domu ze spokojem, traktując jak gościa, a nie jak służącą (Soji) czy lalkę (Shinpachi). Nie narzuca się ze swoim towarzystwem, ale kiedy widzi, że ktoś nas niepokoi, reaguje od razu. Cholera, ja naprawdę w pewnym momencie omal się w nim nie zakochałam!

Niestety, nie ma róży bez kolców i tak jest również w tym przypadku. Twórcy postanowili bowiem zaimplementować w grze wyjątkowo koślawy i przepełniony sugestywnymi opisami wątek erotyczny, potrzebny tej produkcji jak dziura w moście. Nie to jest jednak najgorsze, a to, że Hajime po przespaniu się z heroiną dochodzi do wniosku, że w sumie to na nią nie zasługuje i na pewno bardzo ją uszczęśliwi, jak się do niej wypnie dupą i zacznie ją olewać. Jeśli jesteś facetem i przez przypadek czytasz mojego bloga, to wiedz jedno - TAK SIĘ NIE ROBI. To jedna z tych rzeczy, które przekreślają nawet najwspanialszego mężczyznę i sprawiają, że cała relacja ląduje w koszu, który nie posiada opcji "Przywróć". To również sprawiło, że lubiłam Hajime jedynie do połowy jego wątku - pod koniec stał mi się już całkowicie obojętny. A szkoda, bardzo szkoda. 


Gdyby sam wątek był dobry, mogłabym w tym momencie z czystym sumieniem polecić Wam grę na przecenie. W takiej sytuacji mogę natomiast jedynie stwierdzić, że było blisko, ale się nie udało. Wygląda więc na to, że nadal muszę szukać w tej grze pereł. Pytanie tylko, czy je znajdę. 

7 komentarzy:

  1. Pierwsza,i to po raz drugi!!!

    Ooo,w miarę dobry wątek w TASHiN! Cuda jednak się zdarzają! Szkoda,że twórcy tak go zjechali po całości (inaczej się tego ująć nie da,jeżel psuje się jak na razie jedyną OK ścieżkę w tragicznej grze).

    Ile jest panów w TASHiN? Jeżeli dobrze pamiętam (pewnie nie) to pięciu. Ciekawa jestem jak pozostali samuraje się zachowają... Wszystko przeżyję,ale nie skończonego dupka!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zostało mi jeszcze dwóch, więc razem jest ich pięciu. :)

      Usuń
    2. Ooo,jednak pamięć mnie nie zawiodła :)

      Przykro mi to mówić,ale z tego co czytałam,wychodzi na to,że wątek Hajime to jedyna przyzwoitość w tej grze. Mam nadzieję,że to przetrwasz.

      Usuń
    3. Postaram się ze wszystkich sił. :D

      Usuń
  2. Aha, czyli standardowy trick na rozwinięcie dramy - mamy sytuację, która mogłaby być rozwiązana w trymiga zwykłą szczerą rozmową. Niestety, z jakiegoś powodu postaci zostają poddane lobotomii i tracą zdolność do podejmowania ludzkich konwersacji i uzasadniania swoich decyzji. Wiele jestem w stanie przełknąć - nawet fetyszyzację niezdrowych zachowań, ale robienia ze mnie debila nie zniesę. Jak tylko autor romansidła (czy czegokolwiek innego), chcąc zbudować konflikt odwołuje się do tak wyświechtanego zagrania, to od razu rzucam lekturę w kąt. Niesamowicie mnie frustruje coś takiego - durna sytuacja, wątpliwości czy zwykłe nieporozumienie nie stanie się nagle POWAŻNYM PROBLEMEM tylko dlatego, że jest opisane wzniośle, to cały czas jest błahostka, która mogłaby być rozwiązana z palcem w nosie, gdyby tylko postaci zachowywałyby się jakby miały chociaż cząstkę mózgu.

    Tak swoją drogą - nie myślałaś może kiedyś, żeby od czasu do czasu w ramach złamania rutyny machnąć recenzję jakiegoś dating sima nie będącego otome? (W sensie - skierowanego domyślnie do mężczyzn). Zapewne sporo osób kojarzy jeszcze grę "Katawa Shoujo" - darmowa, stworzona przez grupkę entuzjastów z 4chana, skupia się na perypetiach głównego bohatera z chorobą serca i wianuszka niepełnosprawnych dziewczyn. Grałam w nią huhu dawno temu, ale pamiętam że miałam dość mieszane uczucia (ale jak na coś co można dostać za darmo - gorąco polecam). Z chęcią jednak przeczytałabym co Ty o niej sądzisz.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiele słyszałam o tej produkcji i kto wie, może kiedyś po niego sięgnę, tym bardziej że temat niepełnosprawności jest mi bliski. Na pewno o tym pomyślę.

      Usuń
    2. O tak, zdecydowanie warto zapoznać się z tą produkcją. Realistyczna i wzruszająca jednocześnie, a to się rzadko Zdarza.

      Usuń